"Ik vroeg de Eigen Kracht-coördinator of zij al een afspraak had gemaakt met deze mensen, maar zij zei: ‘Geen afspraak, ik ga gewoon langs in de straat.’ Zo bleek dat daar te gaan"

Regionale verschillen

Nederland is klein, maar toch zien we grote regionale verschillen. “Ik merkte dat ik uitging van mijn manier van doen, wat in deze situatie niet werkte,” vertelde een collega. Zij woont in een stad in het westen van het land en coachte een Eigen Kracht-coördinator die een Eigen Kracht-bijeenkomst organiseerde in een klein dorpje in het zuiden. “We waren gebeld door de politie, die in dat dorp steeds meldingen van overlast kreeg over een bepaalde familie. Dan werden ook zorgen uitgesproken over mogelijk geweld. De meldingen waren anoniem en de politie deed onderzoek. Er kwamen nooit aanwijzingen uit om actie te ondernemen. De politie had contact met school, waar ze merkten dat het gezin veel last van had van de meldingen.”

Gewoon langs
“De schooldirecteur sprak met de ouders over de mogelijkheid om een plan te maken om de situatie te veranderen. De ouders wilden dat de meldingen stopten. Ze voelden veel stress. Ze hadden ondersteuning van het jeugdteam, maar konden meer steun gebruiken in de zorg voor hun vier kinderen. Ze noemden familieleden en mensen in de straat die ze bij een bijeenkomst wilden uitnodigen. Ik vroeg de Eigen Kracht-coördinator of zij al een afspraak had gemaakt met deze mensen, maar zij zei: ‘Geen afspraak, ik ga gewoon langs in de straat.’ Zo bleek dat daar te gaan: zij ging naar die straat, belde aan bij de mensen die uitgenodigd konden worden en vroeg of ze iets mocht vertellen. Ze kreeg overal koffie en nodigde mensen uit om mee te denken. Daardoor gebeurde er al veel in de voorbereiding.”

Manier van doen
“Na tien dagen was de bijeenkomst. Er bleken ook buren te zijn die het gezin niet had genoemd en waar de Eigen Kracht-coördinator dus niet was geweest. Het gezin zei: ‘Ja, die hebben we zelf uitgenodigd.’ In het eerste deel van de bijeenkomst waren de wijkagent, jeugdhulpverlener en de schooldirecteur aanwezig om in overleg met het gezin iets te vertellen over de situatie. Daarna hebben de aanwezigen uitgewisseld waar de zorgen lagen, wat de overlast was en wat ze konden doen om dit te voorkomen. Er kwam steun, bijvoorbeeld oppas en gezamenlijke activiteiten. Er kwam een contactpersoon in de buurt die bij zorgen contact opneemt met het gezin. Vooral de openheid was heel waardevol. Het sloot mooi aan bij hun manier van doen. Ik vond het bijzonder om te zien hoe vanzelfsprekend dit was voor de Eigen Kracht-coördinator, omdat zij die dorpscultuur goed kende. Daardoor lukte het om mensen samen te brengen.”

 

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.