Als familie voor elkaar zorgen

Een jeugdbeschermer belde ons vanwege zorgen over twee jongens van 10 en 8 jaar, die bij hun oma woonden. Ze merkte dat het voor oma zwaar werd en dat het met de jongens niet goed ging. De leerkracht van het oudste jongetje had gezegd dat ze zag dat hij niet lekker in zijn vel zat. Mijn collega: “De jeugdbeschermer wist dat een hele kring mensen betrokken was, een grote Kaapverdische familie, maar ze had geen idee wat ze deden en kon geen contact met hen krijgen. De ouders konden op dat moment niet voor de kinderen zorgen, de vader werd behandeld voor zijn drugsverslaving en de moeder had last van depressies.”

Zonder afspraken
“Het heeft hier enorm geholpen dat de Eigen Kracht-coördinator ook Kaapverdisch was. Niet alleen omdat zij contact kon leggen met familieleden die geen Nederlands spraken, maar ook omdat ze de cultuur kent en snapt hoe dingen werken. “Ja, bij ons gaat dat zo,” zei ze regelmatig. Ze snapte goed dat de jeugdbeschermer structuur wilde zien, maar dat de familie het op hun eigen manier wilde regelen. “De familie deed veel voor de kinderen,” vertelt ze. “Maar zonder afspraken. Ze kwamen bijvoorbeeld allemaal op een bepaalde dag bij oma eten. Regelmatig namen ooms de jongens mee om te voetballen. Maar het kon ook dat een hele week niemand kwam.” De familie snapte niet waarom de jeugdbeschermer stelde dat de kinderen mogelijk ergens anders moesten wonen of dat oma hulp nodig had. “We zorgen toch voor elkaar,” zeiden ze.

Brug tussen instanties en familie
Mijn collega: “Bij de planbijeenkomst waren ze er allemaal: oma, ooms, tantes, neven, nichten en vrienden van de kerk. Doordat de Eigen Kracht-coördinator iedereen had gesproken, vaak in de eigen taal, was er veel in beweging gekomen. Ze was een brug tussen instanties en familie. De bijeenkomst startte met een gebed en een welkom in het Kaapverdisch door een oom. De jeugdbeschermer deelde eerlijk haar zorgen. Ook de leerkracht was erbij in het eerste deel. Iemand van de familie zei: ‘Wij doen het thuis zo, maar hier moet het anders, dus dan doen we dat.’ Ze maakten afspraken om oma te steunen, met een schema voor wie wanneer wat ging doen. Ze schreven het in twee talen. We zijn nu een maand verder. De jeugdbeschermer is heel tevreden, met de jongens gaat het beter en zoals een oom zegt: ‘We blijven voor elkaar zorgen.’”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.