Bijzondere ontmoeting

Vorige week leidde een storing van de trein tot een leuke ontmoeting op het station. Tijdens het wachten raakte ik in gesprek met een vrouw over de NS en het weer en toen vroeg ze me wat voor werk ik deed. Die vraag is nooit in één woord te beantwoorden. Ik vertelde dat ik werk voor de Eigen Kracht Centrale en wat we dan doen. Meestal leidt dat tot veel vragen, maar deze vrouw zei meteen: “Oh, ik snap dat helemaal.” Vervolgens vertelde ze haar bijzondere verhaal, dat ik, met haar toestemming, graag deel.

Frustratie
“Ik heb twee kinderen met een beperking,” vertelde ze. “De één heeft verstandelijke én lichamelijke beperkingen en de ander verstandelijk. Dat vraagt veel zorg en daar heb ik me altijd voor ingezet. Met veel liefde hoor, maar het betekende wel twee dingen: dat ik veel moest laten en daardoor weinig sociaal leven had. Daarnaast werd ik erg afhankelijk van hulpverleners en van lastige en vaak frustrerende procedures. Dat maakte me boos en ik ging strijden voor ‘waar ik recht op had’. Tot er een nieuwe medewerker kwam bij de dagbesteding. Zij nam de tijd voor mij en stelde vragen die nooit iemand me gesteld had. Niet over de beperkingen, maar over mij. We spraken over werk, hobby’s, familie en vrienden. Zij wees me op het belang van mijn eigen dingen en ook van verbinding met mijn netwerk.”

Minder afhankelijk
“Ze vertelde dat ik zou moeten leren om andere mensen en hulp van anderen toe te laten. Door dat gesprek, inmiddels al twee jaar geleden, ben ik een paar dingen anders gaan doen. Ik heb contact gezocht met mijn zus, die daar heel blij mee was. En met een goede vriendin, met wie ik het contact was verloren. Dat was veel minder moeilijk dan ik had gedacht. Mijn zus vertelde dat ze graag wat wilde doen, maar nooit goed wist wat ze kon doen en zich niet wilde bemoeien met mijn leven. Bovendien hield ik het steeds af. Nu konden we het er samen over hebben. Mijn vriendin en ook haar man helpen me vooral in de contacten met instanties, waardoor ik me minder afhankelijk voel. De zorgen blijven, maar ik voel me veel beter. En dat is ook goed voor de jongens!”

tekst: Hedda van Lieshout

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.