“Als mensen de regie behouden, zijn ze zeer bereid om mee te denken en om dingen te doen. Dan nemen ze verantwoordelijkheid.”

Participatie? Dan wel zelf bepalen!

Tijdens Prinsjesdag sprak onze koning de troonrede weer uit. Op een bijeenkomst waar ik die dag een presentatie gaf, noemde iemand de participatiesamenleving waar de koning een aantal jaar geleden over sprak. Een deelnemer vertelde hoe moeilijk het is om in gesprek te gaan over dingen die iemand zelf zou kunnen. Mensen hebben het gevoel dat het om bezuinigen gaat en ze gebruikt worden om een deel van de taken van professionals uit te voeren. Na mijn verhaal over Eigen Kracht-conferenties vroeg een deelnemer hoe het lukt om gemiddeld twaalf mensen bij elkaar te krijgen die een plan maken én verantwoordelijkheid nemen voor de uitvoering.

Belang van verbinding
Ik dacht meteen aan twee Eigen Kracht-conferenties die onlangs zijn afgerond. Eén ging over veiligheid van kinderen met als vraag: “Waar kunnen de kinderen prettig en veilig opgroeien?”. De ander was voor een alleenstaande man met veel schulden: “Wat is nodig om de schulden weg te werken?”. In beide situaties dacht een kring van mensen met elkaar na over oplossingen. Hoe dat kan? Ons uitgangspunt is dat ieder mens recht heeft op het maken van een eigen plan, met mensen die voor hem of haar belangrijk zijn. We weten na ruim zeventien jaar dat ieder mens zo’n kring heeft, ook al is de verbinding niet altijd (meer) zichtbaar. We zien het belang van (herstel van) verbindingen. Als je uitgaat van de aanwezigheid van zo’n kring en de besluitvorming laat bij hen die het besluit betreft, ontstaan waardevolle processen. Wij vragen mensen nooit “wie kan jou helpen?” of “wie kan een bijdrage leveren?”. We vragen “Wie kan met je meedenken?” en “Met wie heb je het hier eerder over gehad?” In iedere kring blijkt voldoende gezond verstand te zitten, kracht, steun en reflectie.

Zelf bepalen
Mijn antwoord luidde dan ook: “Als mensen de regie behouden, zijn ze zeer bereid om mee te denken en om dingen te doen. Dan nemen ze verantwoordelijkheid.” Zo ging het in die twee situaties, en zo gaat het bij de meeste conferenties. Familie en vrienden maken zich zorgen over de kinderen, beseffen dat er iets nodig is en denken mee over een plan. Vaak schrikken mensen als ze horen dat het met hun dierbare slecht gaat. Het delen van zorgen en met familie, vrienden en bekende een plan voor langdurige steun maken, is letterlijk vele handen maken licht werk. Sinds ik dit werk mag doen, zie ik voortdurend participatie, maar dan wel op een manier die mensen zelf bepalen en invullen.

tekst: Hedda van Lieshout

 

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.