Taalbarrière

“Het was niet echt een Eigen Kracht-conferentie,” zei de Eigen Kracht-coördinator na afloop van een videobijeenkomst tegen mijn collega. “Maar dat was het zeker wel,” zegt mijn collega. “Want een betrokken kring had meegedacht en er waren duidelijke afspraken gemaakt, die een oplossing boden voor de zorgen. En daar gaat het om.” Het was begonnen met een telefoontje vanuit schoolmaatschappelijk werk. Daar waren grote zorgen over twee kinderen, een meisje van 10 en een jongetje van 5 jaar. Zij waren drie jaar geleden met hun moeder uit Ghana gekomen. Alles ging redelijk goed, maar sinds de start van de coronacrisis was er geen contact meer met de kinderen en hun moeder.

Alleen thuis
De moeder moest werken en de kinderen konden niet naar school, omdat deze dicht was. Het meisje moest op haar broertje passen. Ze had geen computer, waardoor ze niet mee kon doen met de online lessen. Moeder nam de telefoon niet op en toen de juf langsging, werd er niet open gedaan. De schoolmaatschappelijk werker belde ons over de zorgen. Ze wilde ondersteuning bieden en benoemde hierbij dat moeder geen Nederlands sprak. Een Ghanees sprekende Eigen Kracht-coördinator kon meteen een afspraak maken voor videobellen met moeder en een oom van moeder. “Doordat de coördinator de taal sprak, werd een aantal zaken duidelijk, voor moeder en voor school. Zo kon de coördinator de taalbarrière overbruggen. School was gerustgesteld dat het goed ging met de kinderen. Door heen en weer bellen werden al wat afspraken gemaakt. Maar er was een structureler plan nodig.”

Videobellen
“De Eigen Kracht-coördinator heeft toen door videobellen de kring groter gemaakt. Er is een videobijeenkomst geweest met de moeder, een oom, twee zussen en de schoolmaatschappelijk werker. Eén van de resultaten is dat de kinderen niet meer alleen thuis zullen zijn: er wordt zo afgestemd dat de moeder, haar oom of een van de zussen bij de kinderen is. Een zus regelt een laptop voor het meisje. En voor één dag per week is volledige opvang op school mogelijk. Ook zijn er afspraken gemaakt om de moeder te steunen en om wat leuks te doen met de kinderen. De moeder zei: “Jullie hadden gelijk over de zorgen. Maar omdat ik de taal niet spreek, weet ik niet wat ik moet doen en durf ik niets te zeggen. Fijn dat het op deze manier wel kon.”

tekst: Hedda van Lieshout

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.