"Wat deze bijeenkomst bijzonder maakte, was dat er twee kringen waren: de kring in de kerk en een kring van familie uit Frankrijk die via een Skypeverbinding mee kon praten."

Twee plannen

Deze week bezocht ik een expertmeeting in Rotterdam over onderzoeksmethoden, met Nederlandse en internationale onderzoekers. Er waren ook collega’s uit Londen. Eén van hen vertelde over een Family Group Conference (de internationale naam van Eigen Kracht-conferenties) van vorige week. Een alleenstaande moeder met borstkanker was door een maatschappelijk werker gewezen op de mogelijkheid van een Family Group Conference (FGC). Deze beroepskracht maakte zich zorgen, omdat er steun nodig was bij de zorg voor haar drie kleine kinderen. De moeder had geen familie in Engeland, dus ze zag het nut van een FGC niet zo in. Desondanks mocht een FGC-coördinator bij haar langskomen.

Kerk
Mijn collega: “Ze vertelde de coördinator dat haar familie niets zou kunnen doen, omdat ze allemaal in Frankrijk wonen. De FGC-coördinator vroeg door op twee dingen: Zou de familie wel kunnen meedenken en zijn er andere mensen in de buurt die het belangrijk vinden dat het goed gaat met haar en haar kinderen?” En zo vond twee weken later een bijeenkomst plaats in de buurtkerk. “Er was een kring van mensen gekomen vanuit de kerkgemeenschap. De moeder doet veel voor de kerk en kent daar veel mensen. Toen we die mensen vroegen om mee te denken, wilden ze dat allemaal. Sommigen zeiden dat ze niet wisten of ze iets konden doen, maar wilden wel komen.”

Skype
“De bijeenkomst begon met gezamenlijk eten. Indiaas, want dat hoort bij haar familie. Daarna volgde het eerste deel met beroepskrachten erbij die, in overleg met de moeder, informatie gaven over de ziekte en behandeling, maar ook vertelden over hun zorgen over de kinderen. Wat deze bijeenkomst bijzonder maakte, was dat er eigenlijk twee kringen waren: de kring in de kerk en een kring van familie uit Frankrijk die via een Skypeverbinding mee kon praten. In het besloten deel maakten de kringen twee plannen. Een plan voor de korte termijn; de periode van behandelingen. De mensen vanuit de kerk maakten een schema voor opvang van de kinderen, ondersteuning van de moeder en samen leuke dingen doen. Het tweede plan was voor de langere termijn, voor als de behandelingen niet goed gaan. De familie, die ook steunde in het eerste plan, maakte een plan voor zorg voor de kinderen, mocht dat nodig zijn. Met deze twee plannen kon de moeder met een gerust hart starten met haar behandeling.”

tekst: Hedda van Lieshout

 

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.