Actueel

“Er moet echt iets gebeuren, maar ik krijg totaal geen ingang bij dit gezin,” zei een medewerker van een wijkteam tegen mijn collega. Het ging over gescheiden ouders met drie kleine kinderen, die het niet lukte om goede afspraken te maken. Er kwam steeds alleen maar ruzie en ze wilden absoluut niet samen praten. “Ik krijg ook helemaal geen contact met hen,” zei de wijkmedewerker. “Kunnen jullie ondersteunen, want het dreigt mis te gaan, de zorgen over de kinderen zijn groot.”

We werden gebeld door een moeder: “Met onze zoon gaat het al jaren niet goed. Hij is inmiddels 25 jaar en zit al twee jaar thuis bij ons. De problemen begonnen toen hij klein was en gepest werd op school. Hij heeft hulp gekregen en het ging wat beter. De afgelopen zeven jaar gaat het echt niet goed. Hij gebruikte een aantal jaar te veel drugs, waardoor hij stopte met school."

Een grote organisatie in de ouderenzorg had een nieuwe, kleinschalige woonvoorziening geopend voor tien ouderen. Jaren van overleg waren eraan voorafgegaan, waarna een bestaand gebouw werd omgebouwd tot woonplek met persoonlijke kamers en badkamers voor iedere bewoner en een gezamenlijke keuken en twee woonkamers. Het was bedoeld voor mensen die zorg nodig hadden.

“Het is prachtig om te zien hoe het steeds meer in handen van het netwerk komt en daarmee uit mijn handen,” zegt een gezinsmanager. Bij de start was het heel erg in haar handen, het ging om een ingewikkelde scheiding van ouders die geen contact meer wilden. De gezinsmanager: “Ze maakten over alles ruzie en kwamen dan steeds bij mij."

“De voorbereiding is altijd zorgvuldig, maar toch gebeuren vaak onverwachte dingen,” vertelt een Eigen Kracht-coördinator over een bijeenkomst. “We waren gebeld door iemand van een wijkteam, omdat ze zorgen had over een 34-jarige vrouw. De vrouw was een tijd in een afkickkliniek geweest. Daarvoor had ze jaren een relatie gehad met een man die haar mishandelde. In die tijd was er veel ruzie en werd het contact met haar familie steeds slechter.

In de gemeente Katwijk krijgen organisaties in de ouderenzorg in Katwijk training en intervisie als ondersteuning in de omslag naar meer samenwerking met het informele netwerk. De wethouder Welzijn en Zorg zegt hierover: “Als het informele netwerk verbonden is, kun je veel meer en langer blijven uitgaan van wat mensen zelf willen en kunnen. Mensen doen het meer met elkaar, zodat ze zo lang mogelijk onderdeel blijven van de samenleving.”

In het voorjaar belde een trouwe lezeres van de vrijdagverhalen. Ze was geïnspireerd door de verhalen van families en had nu een vraag voor haar eigen familie. Ze dacht aan een Eigen Kracht-conferentie, omdat ze zorgen had over haar broer, ex-schoonzus en neefjes. Met haar ex-schoonzus ging het niet goed. De kinderen woonden bij haar broer. Op zich liep dat goed, maar er was altijd spanning over hun moeder.

Vlak voor de zomervakantie vond een herstelconferentie plaats bij een hockeyclub. Er was al een tijd spanning tussen twee teams, maar het ging echt mis door ruzie over een scooter. Twee jongens wachtten een andere jongen op, omdat ze dachten dat hij de scooter van een van hen had beschadigd. Er ontstond een vechtpartij waarbij de laatste jongen gewond raakte. De twee jongens werden geschorst en er werd aangifte gedaan. De spanning bij de club werd daar niet minder van.

“Dat maakt onze wijk zo leuk,” vertelt een collega als we het hebben over het belang van informele netwerken. “Een paar weken geleden zagen we een ambulance in onze straat. Een buurman bleek een hersenbloeding gehad te hebben. Dat was schrikken. We stonden met een paar buren in de straat en we wisten dat het met zijn vrouw ook niet zo goed ging. Dus maakten we spontaan een kringetje van buren."

Vandaag in de reis door Europa een verhaal van de Tsjechische collega’s, over de dertienjarige Gabriela. Zij groeide op met haar moeder en drie broers en zussen en heeft haar vader nooit gekend. Ze verhuisden vaak en tegen de tijd dat ze acht jaar oud was, kon haar moeder niet meer voor de kinderen zorgen. Gabriela ging bij haar oma wonen. De conflicten tussen hen groeiden en uiteindelijk gaf de oma aan dat ze het niet meer aankon. De jeugdbeschermer plaatste Gabriela in een crisisopvang.