Aanbod en vraag

“Ik zie om mij heen nu gebeuren wat we ook altijd zien bij de voorbereiding van een Eigen Kracht-conferentie,” vertelde een collega deze week. “Mensen zijn heel bereid om mee te denken en om hulp aan te bieden, maar zelf vragen om hulp en accepteren van hulp is een moeilijke stap. Mijn ouders vallen in ‘de kwetsbare groep’, maar voelen zich prima. Ze vinden dus ook dat ze zelf nog boodschappen kunnen doen en nog koffie kunnen drinken bij buren. Mijn broer en zijn vriendin, wijzelf en ook een buurman staan klaar om de boodschappen te doen en alles te doen wat nodig is, maar tot gisteren accepteerden ze dat niet.”

Buitenstaander
Hoe zorgen we dat we mensen kunnen helpen die niet geholpen willen worden? Hoe kun je als gemeenschap doen wat nodig is? Mijn collega: “Bij conferenties vindt vaak een omslag plaats als een buitenstaander vragen stelt of iemand die niet dagelijks betrokken is bij wat er speelt. Dit kan de Eigen Kracht-coördinator zijn, maar ook een neef of buurman. Door de kring groter te maken, verandert er iets. Bij mijn ouders gebeurde eigenlijk hetzelfde. Toen mijn broer en ik het zeiden wilden ze er niets van weten, maar toen de nieuwe vriendin van mijn broer speciaal belde om te overleggen, accepteerden ze het. Hetzelfde zie ik hier in de buurt. Als we de kring groter maken, blijkt er meer mogelijk. Ook al kunnen we nu niet fysiek in verbinding zijn en moet de kring op afstand blijven, ze kunnen nog steeds meedenken en meehelpen, ook zonder direct contact.”

tekst: Hedda van Lieshout

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.