"Wat is er gebeurd? Waar dacht je aan? Uit hun verhalen blijkt meestal dat ze allemaal medeverantwoordelijk zijn."

Aangifte doen

Drie partijen kwamen bij de politie om aangifte te doen van mishandeling. Op straat hadden drie jongens (17 jaar) ruzie gekregen door iets wat bij de voetbalclub gebeurd was. Het was uitgelopen op een flinke vechtpartij. Een van hen had veel blauwe plekken en schaafwonden. De politie stelde een herstelconferentie voor: “Dan kunnen jullie eventueel daarna nog aangifte doen.” Twee jongens en hun ouders stonden er meteen voor open, de derde moest erover nadenken en wilde eigenlijk liever aangifte doen. Maar omdat de anderen het wilden, deed hij toch mee. De Eigen Kracht-coördinator: “Ik ging bij alle jongens langs en sprak met hen en hun ouders en vervolgens met mensen die volgens hen ook betrokken waren.”

Verantwoordelijkheid
“Ik vroeg door op mensen die zouden kunnen steunen en meedenken over wat er nodig is. De een wist meteen mensen, de ander wilde liever alleen komen. Dan vertel ik hoe het gaat en hoe het helpt als iemand naast je zit die je goed kent. Zo lukte het om een kring te maken met de jongeren, steuners en meedenkers. Die zijn allemaal nodig.” Tijdens de voorbereiding bleek dat er al veel was gebeurd voor de vechtpartij. Dat ging over pestgedrag in het team, eerdere opstootjes en uitlokking. Ze dachten allemaal na over wie betrokken waren en wie nodig waren voor een herstelplan. Alle drie voelden ze zich slachtoffer. “Dan vraag ik door,” zegt de Eigen Kracht-coördinator. “Wat is er gebeurd? Waar dacht je aan? Uit hun verhalen blijkt dan meestal wel dat ze allemaal medeverantwoordelijk zijn. Allebei die kanten mogen er zijn.”

Sorry
“Tijdens de bijeenkomst stelde ik de jongeren een voor een dezelfde vragen. Zo vertelt ieder z’n verhaal. Daarna de ouders, familie, coach en de anderen. Er werd boosheid en onbegrip geuit. De omslag kwam toen een van de jongens vertelde dat hij niet in de gaten had gehad dat dingen die hij zei zoveel pijn deden. ‘Sorry daarvoor,’ zei hij. Toen namen de anderen ook meer hun verantwoordelijkheid. Er volgde verdriet, maar ook opluchting. Zo kwam ruimte om samen na te denken over een herstelplan. Er werd sorry gezegd, ze zullen meer met elkaar praten, ze gaan samen aan de anderen in het team vertellen over deze bijeenkomst en de ouders gaan meer doen bij de voetbalclub. Ook besloten ze met elkaar om geen aangifte te doen.”

 

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.