"De moeder wilde alleen geen hulp. Ik vertelde haar dat ik graag haar netwerk wilde betrekken, maar ze zei meteen: ‘Die willen dat niet’.”

Altijd een kans

“Ik hoef nu eigenlijk alleen nog maar te monitoren bij dit gezin, het netwerk doet alles,” vertelt jeugdbeschermer Marlinde van den Heuvel uit Apeldoorn naar aanleiding van een Eigen Kracht-conferentie voor twee meisjes (8 en 10) en hun alleenstaande moeder uit Suriname. “Er waren veel hulpverlenende instanties betrokken, maar niemand kreeg echt contact met hen. De problematiek was heftig. De kinderen gingen niet meer naar school, de hygiëne was niet goed en er werd nooit gekookt. Het huis bleek niet aangesloten te zijn op het gas. Met de moeder ging het ook niet goed. Kortom, er was veel ondersteuning nodig. De moeder wilde alleen geen hulp. Ik vertelde haar dat ik graag haar netwerk wilde betrekken, maar ze zei meteen: ‘Die willen dat niet’.”

Over schaamte heen
“Op enig moment werden de zorgen zo groot dat een uithuisplaatsing overwogen werd. Een laatste kans was dat de moeder openheid zou geven aan haar netwerk om te onderzoeken wat zij zouden kunnen betekenen. Ik vertelde de moeder dat ik naast haar wilde staan en haar wilde steunen. Ik heb haar uitgebreid ingelicht over mogelijkheden. Daarna stapte ze, heel knap, over haar schaamte heen. Een Eigen Kracht-coördinator mocht langskomen. Er bleek een enorm netwerk, van vriendinnen en familie. De vriendinnen wilden veel betekenen, maar hadden geen idee dat het niet goed ging. Ze waren blij iets te kunnen doen.”

Niet onze manier opleggen
“Uiteindelijk gingen ze veel doen: ze hebben het huis opgeknapt, de kamer van de meisjes mooi gemaakt en ze zorgen met elkaar dat er elke dag vers gekookt wordt. De partner van een vriendin heeft een sportschool, die in deze periode buitenactiviteiten voor kinderen doet en de meisjes doen mee. Veel vriendinnen hebben zelf kinderen en nemen het gezin nu mee in het ritme. Daardoor ontstaat structuur. Na vier weken hebben we geëvalueerd. Het liep goed, maar er moest wel iets aangepast worden wat niet realistisch bleek. Ik merk dat ik de lat niet te hoog moet leggen: het moet goed genoeg zijn. Wij moeten niet onze manier van leven opleggen, maar kijken of het veilig is. Als dat zo is, moet je vertrouwen geven. Als we dit niet hadden gedaan, waren we zeker uitgekomen op een uithuisplaatsing. Ik realiseer me dat dit netwerk uitzonderlijk is, maar we moeten mensen altijd de kans geven.”

tekst: Hedda van Lieshout

 

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.