Bloedneus op het schoolplein

Op het schoolplein van een basisschool vond een vechtpartij plaats tussen twee jongens uit groep 6. De ene jongen sloeg de ander een bloedneus en toen waren meer klasgenoten zich ermee gaan bemoeien. De juf van deze groep nam de jongens mee naar binnen, zorgde dat ze rustig werden en ging daarna met hen in gesprek. Ook in de klas heeft ze erover gepraat en de rust leek weer teruggekeerd. Maar de dagen erna merkt ze dat er toch nog onrust is in de klas. Ook door ouders wordt erover gesproken. Er lijkt meer aan de hand te zijn.

Herinnering
“De juf belde me op en vroeg om mee te denken,” vertelt een collega. “Ze belde ons met de vraag om een herstelkring. Zelf is ze tien jaar geleden slachtoffer geweest van een overval in de winkel waar ze toen werkte. Toen is er een herstelkring gehouden waar zij bij was met haar netwerk, de dader met zijn netwerk en andere mensen die betrokken waren.” De juf zei: “Wat mij zo is bijgebleven van die kring is de manier waarop iedereen zijn verhaal kon delen en wat er gebeurde doordat dit kon. Hoe ik voelde dat er geluisterd werd. Natuurlijk was het toen niet ineens allemaal goed, dat kostte nog tijd, maar de scherpe randjes waren eraf. Die kring heeft gemaakt dat ik verder kon. En daaraan moest ik nu denken.”

Goede ideeën
Mijn collega: “Ik heb met de juf meegedacht over wat er nodig was voor haar klas. Ze had al met alle betrokkenen gesproken. Ik heb haar gecoacht bij de volgende stappen. Ze is begonnen met een kring in de klas over de vechtpartij, met herstelgerichte vragen, zoals: ‘wat is er gebeurd, wat dacht je toen het gebeurde, wie zijn er geraakt en wat moet er nu gebeuren?’ In die kring ging het al gauw niet meer over de vechtpartij, maar over pesterijen in de klas. Het was bijzonder dat kinderen die meestal stil zijn, nu goede ideeën bleken te hebben. Er is een plan gemaakt over hoe ze met elkaar om willen gaan in de klas. Een plan van de kinderen zelf. Daarna heeft de juf de ouders uitgenodigd voor een bijeenkomst. Maar door wat er al gebeurd was met de kinderen, vonden die het eigenlijk niet meer nodig.”

tekst: Hedda van Lieshout

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.