“We waren vooral boos, boos, boos op de hulpverleners. Omdat steun steeds te laat kwam, ze nooit naar ons luisterden en liever pillen voorschreven dan in gesprek gingen.”

Een bredere blik op de situatie

Na een gezamenlijke bijeenkomst van netwerk en hulpverleners zei het netwerk: “We ontdekten dat het zinvoller is om samen op te trekken in plaats van te strijden” en de hulpverleners zeiden: “Wij keken veel te beperkt en te medisch.” Beide groepen benoemden dat ze moesten leren om anders te kijken. Ze waren betrokken bij een 42-jarige man die last had van psychoses en daardoor soms werd opgenomen. In een periode dat het goed met hem ging, wilde hij een plan maken om te voorkomen dat dit in de toekomst ooit nog gedwongen moest gebeuren. Hij sprak erover met zijn ex-partner, met wie hij goed contact had en zijn broers. “We waren vooral boos, boos, boos op de hulpverleners,” vertelt een broer, “Omdat steun steeds te laat kwam, ze nooit naar ons luisterden en liever pillen voorschreven dan in gesprek gingen.”

Hele mens
“Maar we merkten ook dat boosheid ons niet verder hielp en besloten te proberen wat meer samen op te trekken. De zoveelste nieuwe casemanager was daarvoor een mooi aanleiding. En dat bleek inderdaad! Deze man wilde wel naar ons luisteren en had een bredere blik dan alle voorgangers. Hij stelde een Eigen Kracht-conferentie voor, zodat een grotere kring van mensen die om mijn broer geven, konden meedenken. De casemanager zou informatie komen geven, vragen beantwoorden en mogelijkheden benoemen. Daarmee konden wij een plan maken. Voor het eerst in jaren voelden we samenwerking en vertrouwen. Deze hulpverlener keek niet alleen medisch, maar naar de hele mens, inclusief familie en vrienden. En alles ging in overleg met mijn broer.”

Steun beschrijven
“Op de bijeenkomst maakten we samen een mooi plan. Voor mijn broer, maar ook voor zijn ex en kinderen, want die hadden er ook veel last van als het slecht met hem ging. Het plan had een praktisch deel (wie belt wie bij een crisis, wie zorgt wanneer voor de kinderen, wie gaat mee naar een activiteit), maar ook een deel waarin we vooral onze steun beschrijven (‘jullie kunnen ons altijd bellen’). Dit lukte omdat zowel de hulpverleners als wij bereid waren om ons blikveld te verruimen.”

 

Reisgids voor een bredere blik
Begin december ’21 kwam in opdracht van het Ondersteuningsteam Zorg voor de Jeugd ‘De Ongewone Reisgids voor het Gewone Leven’ uit, geschreven door Astrid Greven, Mario Nossin en Helena Hartholt. De reisgids biedt aanknopingspunten aan iedereen die het gewone leven van vastgelopen mensen ondersteunt. Er staan prachtige voorbeelden in van kijken en werken met een brede blik, waar de Eigen Kracht-conferentie er één van is.

 

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.