“Het gezin wilde bijvoorbeeld graag één aanspreekpunt. Ze hadden te maken met meerdere beleidsdomeinen. Dat was meteen lastig, want mag die contactpersoon ook besluiten nemen over de andere domeinen?"

Een plan buiten de kaders (2)

Vlak voor de kerst deelde ik het verhaal van een gezin met zes kinderen dat als vraag had ‘hoe kan er weer rust komen?’ De vader had ADHD en was op dat moment overbelast thuis. Er was veel professionele ondersteuning, maar dat had niet het gewenste effect. De gemeente en betrokken professionals wilden het gezin de kans geven om met hun netwerk een plan te maken en dit plan zou leidend zijn in wat er geboden werd. In het plan was een campingplaats met vrijstaande stacaravan het meest belangrijk. Veel van de huidige hulpverlening zou stoppen, de ouders en het netwerk namen meer taken op zich en de campingplaats zou hen de rust en ruimte geven om dit te doen.

Andere domeinen
Voor het gezin, de professionals en de gemeente is het een spannend proces: volledig uitgaan van het plan van de kring. Van de gemeente vraagt dit een andere manier van kijken en van werken. Mijn collega: “Het gezin wilde bijvoorbeeld graag één aanspreekpunt. Ze hadden te maken met de Jeugdwet, de Wmo (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) en de TOZO (Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers). Dat was meteen lastig, want mag die contactpersoon ook besluiten nemen over de andere domeinen? Vanuit de beleidsmakers was het prima bedacht, maar voor de mensen aan de uitvoeringskant bleek het al gauw ingewikkeld.”

Buiten beleidsregels om
“We waren gestart bij een wethouder en toen dacht een gedragswetenschapper mee en zij vonden het een goed idee om het plan van een gezin leidend te laten zijn. Het werd de afspraak dat het was toegestaan om buiten beleidsregels om te gaan. In de praktijk kwam de vraag bij de beleidsambtenaar terecht. Met hem heb ik een goed gesprek gehad en hij raakte overtuigd dat dit belangrijk is en ging aan de slag. Toen kwamen we bij de medewerker van de Wmo en ook met haar ging ik in gesprek. Vervolgens de medewerker van de Participatiewet en daarna het Centrum voor Jeugd en Gezin. Ieder van hen stelde zichzelf de vraag ‘Kan ik mijn referentiekader opzij zetten?’ Het is prachtig dat mensen ervoor open staan, maar het vraagt nog veel één-op-één gesprekken. Doordat deze gemeente en de professionals dit durven, leren we gezamenlijk veel, wordt het normaler en daarmee minder ingewikkeld. Hier was het echt maatwerk of beter gezegd: één gezin, één plan en één caravan.

tekst: Hedda van Lieshout

 

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.