Een plan voor de wachtlijst

“Er moest iets gebeuren, want op deze manier hield ik het niet meer vol,” vertelt een vrouw die regelmatig vriendinnen van haar dochters te logeren heeft. “Het gaat al heel lang niet goed bij hen. De moeder van de drie meisjes heeft ernstige psychische klachten, de vader is al jaren uit beeld. Als moeder wordt opgenomen, springen wij en andere ouders uit de buurt bij. Dat doen we graag voor de meisjes, maar het onverwachte maakt het zwaar.” De medewerker van het wijkteam stelde een Eigen Kracht-conferentie voor. De moeder vond het niet nodig, maar de moeders uit de buurt zeiden dat ze het niet lang meer zouden volhouden en dus stemde moeder toch in.

Pleegzorg
“Tijdens de voorbereiding ontmoetten wij voor het eerst de gezinsvoogden van de meisjes,” vertelt de buurvrouw. “Voor elk meisje was er een ander. Ze werkten goed samen en vertelden dat zij voor de drie meisjes pleegzorg wilden. Dat leek ons een goed idee.” Tijdens het eerste deel van de conferentie lichtten de gezinsvoogden hun voorwaarden voor veiligheid toe. Ook kwam iemand vertellen over pleegzorg. “Die meneer gaf duidelijke informatie en zijn eerlijkheid was prettig. Het vinden van een pleeggezin voor de drie meisjes samen, in de buurt, zou heel moeilijk worden. Wel konden ze afzonderlijk terecht, maar daarvoor was in onze regio wel een wachtlijst. Zijn inschatting was dat het zeker vier maanden zou duren. Ook de behandelaar van de moeder was er. Die gaf, samen met haar, informatie over haar behandeling. Dat gaf veel inzicht.”

Vastleggen
“Met al deze informatie konden wij met elkaar een plan maken. Naast moeder en de kinderen waren we met drie stellen uit de buurt, onze kinderen en een zus en zwager van moeder. We maakten een plan met afspraken over de zorg en het wonen voor de meisjes, zodat iedereen wist waar hij aan toe was voor de komende vijf maanden. Omdat we het deelden en vastlegden, voelde het haalbaar voor iedereen. De zus en zwager waren net verhuisd naar het dorp en waren bereid in te springen als op onverwachte momenten iets zou gebeuren. Dat gaf lucht. De meisjes werden op de wachtlijst voor pleegzorg geplaatst. Na een maand zijn we weer bij elkaar gekomen. Het loopt nu zo goed dat we het allemaal op deze manier wel voort willen zetten, waardoor pleegzorg voorlopig niet nodig is.”

tekst: Hedda van Lieshout

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.