"Onbegrip over gezinnen die zich niet aan de coronaregels houden. Over kinderen die nog te laat ’s avonds buiten zijn. Over lawaai. Over honden.”

Ruzie van straat naar school

Op een basisschool is veel gedoe met ruzies waar kinderen en ouders bij betrokken zijn. De school belde ons en we hebben een online overleg gehad met de school, de wijkagent en een gemeenteambtenaar. Tijdens het overleg bleek dat het eigenlijk ging om overlast in de straat waar de school staat. “Er waren conflicten in de straat, vooral tussen een aantal gezinnen,” vertelt een collega. “Die conflicten kwamen de school in, via de ouders en de kinderen.” We zijn aan de slag gegaan en begonnen met contact leggen in de straat. “Al gauw kwam de boosheid naar voren. Onbegrip over gezinnen die zich niet aan de coronaregels houden. Over kinderen die nog te laat ’s avonds buiten zijn. Over lawaai. Over honden.”

Onbegrip
Mijn collega: “Eigenlijk ging het steeds over onveiligheid en over buurtgenoten die niet met elkaar praatten. We hebben de mensen in de straat gevraagd of ze wilden meedenken over een plan. En wat dan de vraag zou moeten zijn, want ieder had zijn eigen vraag.” Het lukte om een overkoepelende vraag te vinden, waar de andere vragen onder pasten en waar iedereen achter stond: ‘Hoe kunnen we samen zorgen voor een fijne en veilige buurt voor kinderen en volwassenen?’ In de grote gymzaal bij de school kon een veilige bijeenkomst met voldoende afstand georganiseerd worden, met betrokken ouders, een aantal buren, een docent en de wijkagent. Mijn collega: “In de eerste rondes werd veel onbegrip geuit.”

Tel tot 10
“Cultuur speelde een rol. Eén gezin was gevlucht uit Afghanistan en sprak nauwelijks Nederlands. Tijdens de voorbereiding bleek een buurvrouw te kunnen vertalen. Sommige buren waren boos omdat ‘zij zomaar een huis kregen’ en ‘zich nergens iets van aantrokken’. De Afghaanse vrouw vertelde haar verhaal: “Wij hebben hier niet voor gekozen. We voelen dat we er niet bij horen. Dat willen we wel, maar we weten niet hoe.” Na dit verhaal ontstond een gesprek. Mensen luisterden. Ze maakten afspraken: “Als er iets is, spreek iemand aan, laat het niet broeien, praat met elkaar, ieder is verantwoordelijk voor een schone buurt, tel tot 10 bij boosheid en na corona organiseren we een buurtetentje.” Een leerkracht bood aan om contact met de verschillende gezinnen te houden en na een paar maanden zal de groep weer samenkomen. Eén van de buren zei: “We moeten met elkaar blijven praten.’’

tekst: Hedda van Lieshout

 

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.