“Dit gaat ook over de jeugd, dus moeten zij er ook bij zijn, anders gaan wij over hen praten.”

Trots zijn op je wijk

In een wijk in een grote stad, waar spanningen zijn en klachten van overlast, denken wij al een tijd samen met bewoners en verschillende beroepskrachten mee over het beter leefbaar maken van de wijk. “We zijn een aantal keer alle deuren langsgegaan en hebben bijeenkomsten georganiseerd,” vertelt een Eigen Kracht-coördinator. “Daaruit zijn verschillende thema’s gekomen die voor hen belangrijk zijn. Nu zijn we samen met bewoners aan de slag met die thema’s. We zetten kleine stapjes, toch gebeurt er veel. In een eerste bijeenkomst rond een van de thema’s merkten we dat bewoners vooral behoefte hadden om hun hart te luchten. Het startte eigenlijk met heel veel klagen.”

Klagen en sussen
“De aanwezige ambtenaar luisterde en wilde graag helpen. Wat hij deed was allerlei ideeën bedenken. Om het klagen te sussen, maar hij wilde het ook direct regelen en oplossen. Toch hielp dat niet. Het klagen ging door, bewoners hoorden de oplossingen niet eens. We hebben toen rondes gemaakt waarbij iedereen mocht zeggen wat bij dit thema belangrijk voor hem of haar was, zonder dat mensen op elkaar mochten reageren. Hierdoor merkten mensen dat ze rustig konden uitpraten én dat ze echt gehoord werden. Na twee rondes kwam er wat meer ruimte voor elkaar. We merkten dat mensen voorzichtig gingen meedenken en niet alleen meer boos waren. Ook bedachten ze al een beetje wat ze zelf zouden kunnen doen.”

Minder vijandigheid
Op enig moment zei één van de bewoners: “Dit gaat ook over de jeugd, dus moeten zij er ook bij zijn, anders gaan wij over hen praten.” Ze besloten met elkaar om de jongeren een volgende keer erbij te vragen. Het groter maken van de kring is al een verandering, daarnaast zijn er meer kleine veranderingen. Zo vertelt één van de bewoners dat het contact in de wijk vriendelijker wordt en er wordt meer met elkaar gepraat, bijvoorbeeld over hoe het gaat met de kinderen. “Ik ervaar minder vijandigheid,” zei de vrouw. De ambtenaar vertelde dat er een beetje ‘samen’ ontstaat, ook tussen bewoners en beroepskrachten: “Dat komt vooral omdat we naar elkaar zijn gaan luisteren. Ik moet niet in de valkuil stappen om meteen alles in te vullen. Want dan is het van mij, ik doe een aanbod dat niet per sé past bij de vraag. Het gaat uiteindelijk om hun straat, zij wonen er.” De Eigen Kracht-coördinator beaamt dat: “De mensen zijn trots op hun wijk, maar de wijk moet wel van hen blijven.”

tekst: Hedda van Lieshout

 

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.