“De eerste buurtbewoners lieten meteen weten dat ze er niets meer mee te maken wilden hebben. Ze waren boos en wilden niet meewerken."

Van verdeeldheid naar saamhorigheid

“Tijdens de voorbereiding hoorde ik steeds ‘ik wil er niet over praten en ik ga ervan uit dat niemand zal komen’,” vertelt een Eigen Kracht-coördinator. Een gemeente vroeg ons in gesprek te gaan met inwoners om een buurtbijeenkomst te organiseren. In het dorp was veel onrust en overlast. Door ruzies tussen families waren verschillende kampen ontstaan. Er was verdeeldheid en onderling weinig saamhorigheid. De vele incidenten werden uitgebreid beschreven in de plaatselijke media. De coördinator: “Ik ging bij de mensen langs in het dorp om te vragen wat zij anders zouden willen en of ze mee wilden denken hoe dat voor elkaar te krijgen.”

Een kopje koffie
“De eerste buurtbewoners lieten meteen weten dat ze er niets meer mee te maken wilden hebben. Ze waren boos en wilden niet meewerken. Maar ik mocht best binnenkomen voor een kopje koffie. Ze vertelden me waar zij last van hadden en wat voor hen belangrijk was. Ze hadden daar duidelijke ideeën over. Ik heb afscheid genomen en ben in de dagen erna verder gegaan bij andere buurtbewoners. Ik merkte dat deze eerste mensen met buren hadden gesproken en hen hadden gemotiveerd om met mij te praten. Nog een paar dagen later merkte ik dat er gesproken werd over herstel en ‘samen aan de slag’.”

Vooruit willen
“De mensen wilden niet samenkomen, maar ik werd wel uitgenodigd bij een koffieochtend van een groepje moeders. Eén van de moeders zei dat een bijeenkomst nooit zou lukken. Ik vroeg haar wat zij zou willen en nodig had. Een paar dagen later merkte ik dat zij anderen opgetrommeld had om mee te doen. Toen de eerste mensen uitspraken vooruit te willen, kwamen er steeds meer. Zo werd ik ‘zomaar’ gebeld door iemand die vroeg wat ik als coördinator nodig had om iedereen bij elkaar te krijgen. Deze man is toen de families waar het ooit begon gaan bezoeken om een praatje te maken. Ook anderen gingen met hen in gesprek. Uiteindelijk hebben ze met elkaar een ontmoeting georganiseerd tussen de twee families. In de dorpskrant kwamen positieve verhalen over initiatieven van burgers. Stap voor stap ontstonden verbindingen en gingen mensen met elkaar dingen ondernemen. Wat heel bijzonder was: de bewoners die bij de start het meest kritisch waren, werden een steunpunt voor de hele buurt.”

tekst: Hedda van Lieshout

 

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.