Wereldwijde verhalen over verbindingen

Vorige week gaven we een aantal presentaties op de Amerikaanse online ‘Kempe conferentie’, een internationale conferentie over jeugdhulp wereldwijd. Met een Engelse collega gaf ik een workshop over ‘Friday Stories’, want sinds een jaar delen zij ook elke vrijdag een verhaal. Ik vertelde over hoe we ruim vier jaar geleden begonnen met de Nederlandse verhalen en dat we sinds een paar maanden ook Europese vrijdagverhalen delen. Er waren ruim 60 deelnemers bij de presentatie en na een half uur ontstond een prachtig gesprek: deelnemers gingen hun eigen verhalen vertellen. Verhalen uit de hele wereld, stuk voor stuk over het belang van verbindingen en de kracht van sociale netwerken.

Verdrietig
Na afloop kreeg ik een e-mail van een oma die haar verhaal deelde. Ze schreef dat ik het anoniem mag plaatsen: “Wat een herkenning,” schreef ze, “Ik wist niet dat zoiets als een Eigen Kracht-conferentie bestond, maar wij hebben dat zelf gedaan. Het ging niet goed met mijn dochter. Ze had tien jaar een relatie gehad met een man die haar mishandelde. In die tijd hadden we goed contact, hoewel het vaak ingewikkeld was. Uiteindelijk zijn ze uit elkaar gegaan. Hun twee kinderen bleven bij haar. Wij dachten dat het beter met haar zou gaan, maar dat gebeurde niet. Ze nam steeds minder contact met ons op en ook van anderen hoorden we dat ze zich terugtrok. We zagen onze kleinkinderen nog maar weinig en toen we ze zagen, werden we erg bezorgd. Ze waren stil en verdrietig.”

Zondagmorgen
“Ik ben naar mijn dochter gegaan om te vragen wat ik voor haar kon doen. Ze zei eerst dat het goed ging, maar uiteindelijk brak ze en zei dat ze zich vreselijk voelde. Ze was blij dat ik er was. Ik zei dat we anderen moesten betrekken, maar dat wilde ze niet. Ik heb het toch gedaan en dat was fijn. Ik kon het delen. Toen heb ik mijn dochter gezegd dat iedereen graag iets wilde doen voor de kinderen en voor haar en dat anderen mij wilden steunen. Omdat het niet alleen over haar ging, vond mijn dochter het toch goed. Zo zijn we op een zondagmorgen, met een heerlijk ontbijt van mijn zoon – die bakker is – met z’n achten bij elkaar gekomen. Zij kon eindelijk zeggen ‘ik heb jullie nodig’ en wij konden zeggen ‘we willen er voor jullie zijn.’”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.