Zonder onderbreking in gesprek

In trainingen vragen we mensen regelmatig om in kleine groepjes tijd te nemen om een persoonlijk verhaal te delen. Iets uit het privé-leven of van het werk, in ongeveer vijf minuten per persoon. “Probeer tussendoor geen vragen te stellen.” Het is altijd bijzonder wat er vervolgens gebeurt. Ook deze week ontstonden in een training direct mooie gesprekken, zelfs op anderhalve meter afstand. “Hoe was het om te vertellen? En te luisteren?” vroeg ik daarna. “Fijn om de tijd te nemen.” “Ik weet eigenlijk weinig van mijn collega’s.” Dit waren veelgemaakte opmerkingen. Maar ook: “Door de verhalen van de anderen, ging ik iets anders vertellen dan ik had bedacht, persoonlijker.” En: “Door zijn verhaal, dacht ik aan iets anders en toen durfde ik dat te delen.”

Stilte vallen
Bij het luisteren vertelden de deelnemers hoe moeilijk het is om niet te onderbreken: “Ik ontdekte dat ik snel de neiging heb om in te vullen en te komen met oplossingen voor het dilemma waarover ze vertelde. Omdat ik nu eens niets zei, vertelde ze haar eigen ideeën. Ik wil leren om meer stiltes te laten vallen.” Het gaat steeds over aandacht voor elkaar, delen, luisteren en herkennen. Wat we ontdekken in deze kleine opdracht, is hetzelfde als ik laatst zag in een kring in een klas waar veel ruzies waren en onderling werd gepest.

Beurt afwachten
De simpele vraag “hoe gaat het in de klas?”, het om de beurt vertellen, luisteren naar elkaar zonder vragen of opmerkingen tussendoor, maakte dat ieder zijn verhaal kon doen. “Ik voelde dat er echt geluisterd werd, ik denk doordat niemand me onderbrak.” “Doordat hij vertelde dat hij het niet prettig vindt in de klas, durfde ik dat ook.” Zomaar een paar reacties van de kinderen na afloop. De docent vertelde: “Ik had steeds de neiging om te reageren, maar ik moest ook mijn beurt afwachten. Daardoor werden het niet mijn oplossingen, maar die van de leerlingen zelf. Bij de start was de spanning voelbaar. Er was veel boosheid en verdriet.” Als ervaringen worden gedeeld en kinderen merken dat anderen hetzelfde voelen en vinden, dan zakt de spanning en komt er ruimte om samen na te denken hoe het anders kan. De docent: “De kinderen maakten samen afspraken, waaronder elke dag starten met een kring om te horen hoe het met iedereen gaat.”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.