“We hebben de vrouw gevraagd naar haar netwerk, maar ze zei dat ze verder niemand had. Ook de dochter zei dat zij de enige is die dit voor haar moeder kan doen.” 

Aannames en doorvragen

“Wat laten we ons toch vaak leiden door aannames,” zei een wijkverpleegkundige deze week tijdens een training. In de training gaat het over het groter maken van kringen rondom ouderen en het laten van regie bij die kringen. Dat laatste werd in deze groep meteen vertaald als ‘dus niet alles overnemen en even snel zelf doen’. In de drie dagdelen bespraken we enkele praktijksituaties. Een daarvan ging over een mevrouw die veel zorg nodig had. Het team was bezorgd over haar, omdat haar gezondheid achteruitging en ze haar eigenlijk niet alle zorg konden bieden. De dochter van de vrouw kwam vaak langs. “We hebben de vrouw gevraagd naar haar netwerk, maar ze zei dat ze verder niemand had. Ook de dochter zei dat zij de enige is die dit voor haar moeder kan doen.”

Redenen
De groep dacht na wat ze zouden kunnen doen. Een collega vertelde over een andere dochter die soms kwam, een ander over twee buurvrouwen en zonen. De wijkverpleegkundige: “Ik was er echt van uitgegaan dat er niemand was.” Na de trainingsdag ging ze opnieuw het gesprek aan: “Ik zei dat wij de zorg blijven bieden die we kunnen geven, maar dat verbinding, meedenken en steun van het netwerk ook noodzakelijk is. Toen heb ik doorgevraagd. Er bleken inderdaad meer mensen te zijn. Bij iedereen die ze noemde, was wel een reden waarom die niet mee kon denken. De twee dochters hadden al jaren ruzie, de buren wisten niet dat het niet zo goed ging, de zonen waren erg druk.”

Én-én 
“Toen bleek ook dat ze bang waren dat als ze meer mensen betrokken, wij minder hulp zouden bieden. Kortom, dat steun van het netwerk in plaats van ons zou komen. Ook aannames bij hen dus. Daarna konden we alles open bespreken en durfden ze anderen erbij te vragen. Ze hebben een avond gehouden met alle (schoon)kinderen en de buurvrouwen en maakten een bezoekschema. De zussen willen niets samendoen, maar wel elk iets met hun moeder. De buurvrouwen komen om en om koffiedrinken. De zonen gaan wat klussen doen. Iedereen steunt de dochter, zodat zij rust krijgt. Wij hebben verteld wat we wel en niet kunnen bieden en zij hebben daaromheen een mooi plan gemaakt. Heel bijzonder. Ik heb geleerd dat ik, ondanks allerlei aannames, moet blijven doorvragen.”

 

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.