Alleen of toch niet?

Het idee dat ik er alleen voor sta. Dat niemand me begrijpt. Dat idee had ik heel erg toen mijn partner een psychose kreeg. Ik stond voor het voldongen feit dat mijn partner opgenomen werd. Ik wilde er voor mijn partner zijn. Ik wilde op bezoek gaan. Ik wilde voor hem zorgen. Dit is allemaal begrijpelijk, maar is het idee er alleen voor te staan ook de waarheid? Sta je inderdaad alleen?

Stigma op psychose
In eerste instantie zou ik zeggen: “Ja.” Want veel mensen weten niet wat een psychose is. Als je erover gaat praten, krijg je vaak de reactie: “Oh, dat is toch iemand die stemmen hoort of dingen ziet die er niet zijn?” Globaal wel, maar je ziet vooral je geliefde enorm veranderen. Dat doet pijn. Het kan zijn dat jij ineens als vijand gezien wordt door je geliefde. De meeste mensen kunnen zich daar niets bij voorstellen. Psychose is een ziektebeeld waarop een stigma rust wat moeilijk te doorbreken is. Omdat het ziektebeeld niet echt bekend is en mensen je daarom moeilijk kunnen begrijpen, voel het snel of je er alleen voor staat. De bekendheid van psychiatrische ziektebeelden wordt langzamerhand iets groter, maar er is nog veel voor nodig zodat mensen er echt iets over weten.

Zelf iets doen
Wat bij mij geholpen heeft om het vervelende gevoel van ‘er alleen voor staan’ kwijt te raken, is dat we bij onze Eigen Kracht-conferentie uitleg hebben gevraagd aan een hulpverlener over het ziektebeeld. Bij deze conferentie waren voor mijn partner, voor zijn ouders en voor mij belangrijke mensen aanwezig. Zo creëerden we een netwerk om ons heen van mensen die weten wat er aan de hand is. Mensen die zich meer inzetten om ons te begrijpen of te steunen.

Bekendheid geven
Er zijn nog meer dingen die je kunt doen. Zo kwam ik via ‘Naasten voor naasten’ in contact met mensen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten. Daar kan ik praten met personen die mij begrijpen, mij ondersteunen en advies kunnen geven om met bepaalde situaties om te gaan. Ook ben ik me gaan inzetten door lezingen te geven bij patiëntenverenigingen om meer bekendheid te geven aan het ziektebeeld.

Taboe doorbreken
Na de Eigen Kracht-conferentie, waarbij verschillende familieleden en vrienden waren betrokken, is het meer onderwerp van gesprek geworden. Mensen durven nu te vragen hoe het met mij of met mijn partner gaat. Dit werd eerst niet gedaan, omdat de meesten niet wisten hoe ze ermee om moesten gaan. Dat taboe hebben we nu doorbroken! Zo kun je dus zelf verschillende dingen doen om te zorgen dat je er niet echt alleen voor staat.

Jarno Zwikstra, Eindhoven
@Jarno_Zwikstra

Jarno blogt over zijn ervaringen met Eigen Kracht. Zijn partner kreeg een aantal psychoses. Jarno en zijn schoonmoeder vroegen een Eigen Kracht-conferentie aan om elkaar te kunnen steunen en voor betere samenwerking met de hulpverlening.