We voelden ons heel betrokken, omdat hij zo vaak bij ons was. Onze kinderen waren groot, de ruimte was er in huis."

Vanzelfsprekende ruimte

“We wisten dat het ingewikkeld was, maar hebben er toch geen seconde over gedacht om het niet te doen,” vertelt een pleegmoeder deze week over het in huis nemen van het achtjarige oppaskind van haar dochter, inmiddels zeven jaar geleden. “Hij kwam heel vaak bij ons met mijn oudste dochter. Op een dag vertelde hij aan mijn dochter dat het niet goed ging thuis. We hebben geprobeerd hier met de ouders over te praten, maar dat lukte niet goed. Toen ook school aan de bel trok omdat de leerkracht zich ernstig zorgen maakte, werd een onderzoek ingesteld. Korte tijd later werd hij uithuisgeplaatst, bij een crisispleeggezin.”

Welkom
De jeugdbeschermer stelde een Eigen Kracht-conferentie voor. Zo kwam een Eigen Kracht-coördinator bij deze pleegmoeder thuis, om haar en haar dochter uit te nodigen. Ze waren genoemd als oppasgezin. In de voorbereiding van de Eigen Kracht-conferentie spraken ze thuis over wat ze zouden kunnen doen. “We voelden ons heel betrokken, omdat hij zo vaak bij ons was. Onze kinderen waren groot, de ruimte was er in huis en we bespraken kort of wij zelf ook de ruimte voelden. Dat voelden we allemaal, ook onze kinderen.” Op de planbijeenkomst werd duidelijk dat hij niet meer naar huis kon. “Wij hebben toen aangeboden dat hij bij ons welkom was, als dat voor hem en de anderen goed was.”

Nooit spijt
De pleegmoeder vertelt dat de jongen dit graag wilde en dat ook de ouders en andere deelnemers het goed vonden. Veel mensen in haar eigen omgeving hadden echter twijfels. “Je weet niet waar je aan begint,” zeiden familieleden en vrienden. Dan zei ze: “Dat weet je ook niet als je zelf aan kinderen begint.” Haar dochter bood aan dat als zij het niet zouden redden, zij het over zou nemen. “Tot op heden redden we het prima, ook al is het niet altijd makkelijk,” aldus de pleegmoeder. “We hebben nooit spijt gehad. Het was heel bijzonder dat we door de Eigen Kracht-conferentie met alle betrokkenen konden overleggen en samen een plan konden maken, waardoor er een plek kwam voor hem en zijn familie dichtbij kon blijven. Ik heb me hierna zelf ook aangemeld als Eigen Kracht-coördinator, om mogelijk te maken dat anderen ook op deze manier een passend plan kunnen maken.”